De dijk

Tussen 1907 en 1910 vormden de zee en de wereld eromheen de ultieme inspiratiebron voor Léon Spilliaert. Hij observeerde de natuurlijke omstandigheden, onveranderlijk maar altijd in beweging, tijdens eenzame, vaak nachtelijke wandelingen. Onvermoeibaar onderging hij de veranderingen van de zee en het strand; zij weerspiegelden zijn wisselende stemmingen en leidden hun eigen innerlijke leven. In De dijk bracht Spilliaert een strikte indeling van het oppervlak in opeenvolgende zones aan. Zo leidt hij het oog langs een diagonaal naar de verte van de horizon en, die lijn volgend, naar de oneindigheid. Door een strandhut toe te voegen als enig teken van menselijke aanwezigheid en door visuele ritmes te herhalen verlevendigt hij een compositie die op zich statisch is. Op de voorgrond zien we een zwarte massa die abrupt eindigt in een afgesneden hoek en het einde van de dijk volgt diezelfde afgesneden hoek. De donkere en lichte vlakken zijn met elkaar in harmonie, net als de rechte en gebogen lijnen, die in één punt samenkomen. In de verte verwijst de heldere halo van de vuurtorens opnieuw naar de aanwezigheid van de mens. Spilliaert heeft zich wel vaker bezig gehouden met het thema van de dijk in directe confrontatie met de zee. Deze versie verrast door het ongebruikelijke formaat. Het werk is bijna twee keer zo groot als de andere versies die we van dit onderwerp kennen.

Wij presenteren dit werk vandaag dankzij de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel.

Beste DailyArt-gebruikers, we hebben behoefte aan jullie hulp. We hebben $ 100.000 nodig om de nieuwe DailyArt-app te maken. De app die jullie nu gebruiken is te oud, daarmee kunnen we ons werk binnenkort niet voortzetten. Als jullie ons willen helpen, lees dan hier hoe jullie dat kunnen doen. Bij voorbaat heel erg bedankt!

PS Hier zijn nog meer meesterwerken van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België te bewonderen, zelfs als je geen plannen hebt voor een bezoek aan Brussel!  <3