Jacobus Vrel was een Nederlandse, Vlaamse of Westfaalse schilder van interieurs en stedelijke straatscènes tijdens de Nederlandse Gouden Eeuw. Hij schilderde meestal eenvoudige interieurtaferelen, vaak met figuren die bezig zijn met huishoudelijke activiteiten of door ramen naar buiten turen, met hun rug naar de kijker.
In dit prachtige kunstwerk zien we een verpleegster die ingetogen door een open deur het uitzicht in zich opneemt, terwijl ze naast een bedlegerige vrouw zit. Zij bevinden zich in een sober ingerichte kamer met hagelwitte muren, een open haard, een raam, een deur en een met borden versierde schoorsteenmantel. De figuren lijken verdiept in hun eigen gedachten, verstoken van interactie, waardoor een onbestemde maar mysterieus serene sfeer ontstaat. Deze sereniteit wordt nog versterkt door het delicate spel van licht en schaduw op de eenvoudige architectuurelementen van de kamer.
Er is weinig bekend over Vrel, ook niet over de plaats waar hij werkte. Het intieme en rustige karakter van zijn interieurs wijst erop dat hij een geestverwant was van de Delftse schilders Johannes Vermeer en Pieter de Hooch. Er is echter geen bewijs dat Vrel in Delft gevestigd was. Interessant is dat de vroegst bekende werken van Vrel dateren van vóór Vermeer en De Hooch, wat suggereert dat hij zijn eigen stijl onafhankelijk van deze kunstenaars heeft ontwikkeld.
PS Kom meer te weten over Jacobus Vrel en zijn raadselachtige kunst!