Jean-Antoine Watteau was een schilder van Vlaamse afkomst die de grootste Franse volgeling van Rubens werd. Hij blies de afnemende barokstijl nieuw leven in en verschoof deze naar de minder strenge, meer naturalistische en minder formele klassieke rococo.
Het uitvinden van het genre van fêtes galantes, scènes met landelijke en idyllische charme, doordrenkt met een theatrale sfeer, wordt toegeschreven aan Watteau. Een paar van zijn bekendste onderwerpen kwamen uit de wereld van de Italiaanse komedie en ballet.
Wat, gezien de titel, een beetje raar is, is dat het schilderij maar weinig dans laat zien. Het koppel in het midden van het schilderij spreekt elkaar aan op een afstand, zoals koppels dat deden tijdens het menuet, de dominante dans van de 18e eeuw. Waarschijnlijk zitten ze in de voorbereidende gebaren van het menuet. Niemand anders danst op dit schilderij, maar niemand anders claimt de ruimte daarvoor. Sommige ruimtelijke opstellingen suggereren dat anderen toeschouwers zijn en te zijner tijd van plan zijn mee te doen aan de dans. Er zijn natuurlijk ook anderen die geen aandacht besteden aan de dans. Kijk hoe groot het verschil is tussen de ruimte die de dansers hebben en hoe dicht de kletsende mensen op elkaar zitten. Aan de rechterkant kijken de muzikanten naar die centrale ruimte met het menuetkoppel, dat in onze ogen het meest vrije en dominante koppel lijkt.
PS Leer meer over Jean-Antoine Watteau, de mysterieuze meester van rococo. Bekijk de onderstaande artikelen om meer verhalen over Watteau's andere meesterwerken te lezen.