De liefdesbrief

Achttiende-eeuwse kunstenaars en verzamelaars waren fan van olieverfschetsen. Ze vonden dat elk werk de oorspronkelijke ideeën van schilders en hun fysieke handarbeid onthulde. Dit voltooide schilderij belichaamt die opkomende esthetiek. De schets van Fragonard toont krachtige penseelstreken van verschillende dikte, waardoor het zonlicht wordt vastgelegd terwijl het de pet van de vrouw, het gepoederde gezicht, de bloemen, de jurk en de verfomfaaide hond in het midden van het canvas verlicht. Dit werk is geen portret, maar een genretafereel. Het suggereert een verhaal dat verder reikt dan de lijst, met een hint in een brief vergezeld van een boeket. Het eenvoudige thema van de liefdesbrieven was in de eeuw ervoor populair geweest bij Johannes Vermeer en zijn tijdgenoten.