Caspar Friedrich
Caspar David Friedrich is een romantische kunstenaar bij uitstek. Zijn landschappen zijn aangrijpend in hun stilte en bijna heilig in hun ingetogenheid. Ze behoren tot de bekendste werken van de Duitse schilderkunst na Dürer en voor de expressionisten. Hier zie niet meer het eeuwenoude verlangen naar Italië. Friedrich richtte zich in plaats daarvan op het lokale landschap, zijn adembenemende grootsheid en ongerepte natuur. Een Franse tijdgenoot, Jean Pierre David d' Angers, sprak zelfs van de “tragiek van het landschap" die in zijn werk tot uitdrukking kwam.
Deze landschappen zijn steeds gebaseerd op symmetrie en gelaagdheid. Er zijn vaak pogingen gedaan om de elementen van de compositie op een traditioneel symbolische manier uit te leggen. De bergketen wordt bijvoorbeeld geïnterpreteerd als het symbool van God, de klif als een rotsvast geloof en de dode boom als het symbool van de dood.
Als we de schilder echter minder als een strikt gelovige beschouwen en meer als religieus in de protestantse of zelfs pantheïstische traditie, dan komen we dichter bij zijn respect voor de natuur. Friedrich was oorspronkelijk van plan om een figuur links achter de kale boom te plaatsen, maar heeft deze uiteindelijk weggelaten. Daardoor staat de toeschouwer nu helemaal alleen tegenover de natuur. De tekeningen waarop hij dit los gecomponeerde beeld van een ideaal Alpenland baseerde, waren bijna tien jaar oud. Friedrich had ze niet echt nodig, want hij wilde schilderen wat hij zag met zijn innerlijke oog.
We presenteren het werk van vandaag dankzij Bayerische Staatsgemäldesammlungen - Neue Pinakothek München :)