Het Kind en de Dood

Edvard Munch kreeg al op jonge leeftijd te maken met de dood. Zijn moeder overleed toen hij nog maar zes was en zijn zus volgde een paar jaar later. De dood van zijn vader in 1889 bracht hem in een diepe crisis. Tegen deze achtergrond is het niet verwonderlijk dat thema's als de dood, angst en verdriet herhaaldelijk opduiken in het werk van Munch. Later schreef Munch over zijn traumatische jeugd: “Mijn thuis was een huis van ziekte en dood. Ik ben het onheil daar nooit te boven gekomen. Het heeft ook mijn kunst beïnvloed.”

Het Kind en de Dood is een van Munchs krachtigste verkenningen van sterven en verdriet. Het toont een jong meisje dat naar buiten kijkt met haar handen over haar oren, terwijl op de achtergrond haar overleden moeder ligt. Trouw aan Munchs stijl ligt de nadruk niet op de overledene, maar op de emotionele toestand van de levenden - in dit geval de stille verschrikking van het meisje. In tegenstelling tot de figuur in De Schreeuw, die haar angst uit met een kreet is dit kind verstijfd van angst, niet in staat om haar pijn uit te spreken.

PS Kijk eens naar Munchs afbeeldingen van de dood. Daarin combineert de kunstenaar op briljante wijze leven en dood, liefde en angst, en het gevoel van eenzaamheid. Naast schilderen was hij ook geïnteresseerd in fotografie! Ben je benieuwd naar het leven van Edvard Munch in foto's?

PPS Voor meer verhalen over de beroemde Noor, zie de artikelen hieronder.