Paul Cézanne
Na 1895 worden de schilderijen van Cézanne donkerder en raadselachtiger dan zijn eerdere werken. Zijn kleuren worden rijker, zijn penseelvoering expressiever en zijn composities compacter. Het werk dat we vandaag presenteren wordt verhuld door een wirwar van takken, wat een gevoel van beslotenheid en afzondering creëert. De omgeving voelt benauwd en afgelegen, een spannend maar verboden terrein. Zelfs de luchten verschillen enorm: de lucht uit vorige werken is ruimtelijk, terwijl deze lucht zwaar is met ijle tinten en strepen paars en groen. De lichte gebouwen van zijn eerdere landschappen hebben plaatsgemaakt voor een diepere okerkleur. In zijn latere jaren voelde Cézanne zich niet alleen aangetrokken tot de inherente orde van de natuur, maar ook tot de chaos en turbulentie ervan. De beklemmende eenzaamheid van dit tafereel weerspiegelt zijn eigen innerlijke wereld.
Cézanne schilderde het kasteel Château Noir ("Zwart kasteel") meerdere keren, gefascineerd door de mystiek ervan. Plaatselijke legendes omringden het bouwwerk, dat ooit bekend stond als Château Diable (“Kasteel van de duivel”), met zijn gotische ramen en afbrokkelende muren die het de aanblik van een ruïne gaven.
Hoewel Cézanne buiten bleef schilderen en zijn onderwerpen direct observeerde (een werkwijze die werd aangemoedigd door zijn impressionistische mentor Camille Pissarro), week zijn benadering af van het impressionisme. Dit schilderij is geen snelle weergave van vluchtige visuele effecten, maar een diepgaande en weloverwogen meditatie. Het is een poging om “de volledige sensatie van de plek te realiseren”, zoals Cézanne het zelf omschreef - een synthese van zijn temperament, visie en intellect.
PS Impressionisme of Post-Impressionisme? Leer hoe je het onderscheid kunt maken tussen deze kunststromingen met onze online cursussen.
PPS Ben je geïntrigeerd door dit schilderij? Kom meer te weten over Paul Cézanne, de vader van de moderne kunst.