Een overdekt wandelpad in de tuinen van het Rodin-museum

Félix Vallotton is een van mijn meest geliefde kunstenaars. Misschien omdat zijn werk niet kan worden ingedeeld bij een van de kunststromingen uit zijn tijd. Je leest misschien vaak dat hij in een adem werd genoemd met Les Nabis, maar als je je verder in zijn kunst verdiept, begrijp je al snel dat er maar een kunststroming is waartoe Vallotton werkelijk behoorde: die van Vallotton zelf!

Het werk dat we vandaag presenteren, schilderde Vallotton toen hij 58 was (hij zou twee jaar later sterven aan kanker). In deze periode, na het einde van de Eerste Wereldoorlog, concentreerde Vallotton zich vooral op flamboyant erotische naakten, stillevens en "composiete landschappen". Dat zijn  landschappen die hij in het atelier samenstelde op basis van zijn geheugen en zijn fantasie. Hij had hardnekkige gezondheidsproblemen. Daarom overwinterde hij samen met zijn vrouw in Cagnes-sur-Mer in de Provence, waar ze een klein huis hadden gekocht. En de zomers brachten ze door in Honfleur in Normandië, waar ze een zomerhuis hadden. Dit poëtische en zeer impressionistische schilderij is misschien een herinnering aan de jaren die hij in Parijs doorbracht.