Śmierć: moja ironia przerasta wszystko inne!

Ten niezwykły obraz skłonił Stéphane Mallarmé'a, symbolistę, poetę i bliskiego przyjaciela Redona od 1883 do napisania listu do artysty: "Twoja Śmierć wprawiła mnie w osłupienie, nie sądzę, by jakikolwiek artysta czy poeta kiedykolwiek wyśnił lub stworzył obraz tak przejmujący." Zagadkowy i niepokojący charakter obrazu Redona jest potęgowany przez złożoność przestrzenną, zastosowana przy jego tworzeniu. Zwoje wężowatego ogona wydają się niemal płaskie do punktu, gdzie ciało wznosi się w prawo. Czaszka zostaje oświetlona pod innym, nienaturalnym kątem, a włosy i róże wznoszą się wprzód, zostając jednak płaskie na płaszczyźnie obrazu. Redon tworzy niepokojąco fragmentaryczny obraz postaci, wyłaniającej się z gęstego tuszu, z czaszką Śmierci i kobiecym ciałem Żądzy. Zamiast korony z róż, Redon ukazuje je jako jako coś, co musi być częścią falujących włosów Żądzy w górnej części obrazu. Takie przedstawienie femme fatale było uznawane za ostrzeżenie przed niebezieczeństwem syfilisu.