Portret Josepha Roulina

Joseph Roulin był pracownikiem pocztowym w Arles a van Gogh namalował go po raz pierwszy latem 1888 r., dostojnego, w obrębionym na złoto niebieskim mundurze pocztowca i czapce, siedzącego przy stole, na błękitnym tle. Artystę fascynowała fizjonomia Roulina. Twarz, którą określił sokratyczną, ze względu na krótki nos, była zaczerwieniona, co van Gogh przypisał częstemu piciu oraz otoczona brodą w odcieniu soli z pieprzem.  Ale van Gogha ujął również jego charakter. Roulin był zagorzałym socjalistą, żarliwym w swoim poparciu dla lewicowego skrzydła francuskiej republiki. Być może, co jeszcze ważniejsze dla samotnego i wyobcowanego artysty Roulin był zaangażowanym ojcem dużej rodziny. Van Gogh napisał do swojego brata Theo o swojej ekscytacji "nowoczesnym portretem", który oddaje charakter modela nie poprzez imitację jego wyglądu ale poprzez niezależną żywą kolorystykę. Starając się osiągnąć ten cel malując portrety Roulina, van Gogh inspirował się również innymi artystami np. Honoré Daumieriem (jego ekspresją i karykaturalnymi liniami) czy Eugène Delacroix (jego użyciem koloru). Inną, pośrednią inspiracją mógł być Paul Gaugain, który pracował z van Goghiem w Arles jesienią 1888 r. Gauguin wzywał do mniejszej zależności od obserwacji i polegania na pamięci oraz intuicji. Jeśli kiedyś słyszeliście o Movember, to jest nasz wkład w tę sprawę. (Jeśli nie, chodzi o coroczne wydarzenie, polegające na zapuszczeniu wąsów w listopadzie i zwrócenie uwagi na męskie problemy zdrowotne, takie jak rak prostaty oraz inne nowotwory oraz organizacje wspierające chorych).