Zaklinacz węży

Rousseau, który był samoukiem i późno zaczął malować, niewiele podróżował. Większość jego dżungli powstała w Muzeum Historii Naturalnej i w dużej szklarni w ogrodu botanicznego w Paryżu. Podobnie jak Roussel tworząc Impressions d'Afrique, Rousseau snuje swoje egzotyczne fantazje w Paryżu. Alfred Jarry, André Breton, Guillaume Apollinaire, Robert Delaunay i Pablo Picasso należeli do jego najgorętszych wielbicieli. To płótno zamówiła matka Delaunaya. Rousseau powiedział kiedyś do Picassa: „Zasadniczo robisz w stylu egipskim to, co ja robię w stylu nowoczesnym”. Jego uwaga może wydawać się zaskakująca, a nawet zabawna, jednak wszystko w Zaklinaczu Węży jest nowe. Przede wszystkim temat- czarnoskóra Ewa w złowrogim ogrodzie Eden zaklinająca węża, przerażającego tak jak kuszący był wąż w Księdze Rodzaju. Następnie styl- jasne, skondensowane, podświetlone ​​kolory,  użycie tonacji pokroju Magritte'a, precyzyjny i naiwny rysunek oraz innowacyjna w swej asymetrii kompozycja wertykalna. Postać ludzka,  zwierzęta i przedziwna roślinność- wszystko zostało namalowane z taką samą starannością.  Kobieta oczarowuje dziką naturę, albo raczej poraża ją trwając w dziwnym milczeniu.  Fantastyczny świat tego płótna zwiastuje surrealizm.