W pierwszej połowie swojej kariery francuski artysta symbolista Odilon Redon (1840-1916) używał węgli i litografii do przedstawiania dziwacznych, czasem makabrycznych stworzeń, które wyczarowywał dzięki swojej wiedzy przyrodniczej i bujnej wyobraźni. Te monochromatyczne prace w czerni nazywał „noirs”. Tematy, które eksplorował w tej fazie, zapowiadały ruchy surrealistyczne i dadaistyczne. Po 1890 roku jego twórczość gwałtownie zmieniła się w kolor, gdy zaczął pracować w oleju i pastelach, dodając portrety i martwe natury do swojej fantastycznej tematyki. Te późniejsze prace, jako ważnego kolorysty, przyniosły mu podziw Henri Matisse'a i innych malarzy.
Czarny Pegaz jest przykładem zmiany tonu Redona z koszmarów i potworów na mitologię i magię, a także z mistrzowskiego wykorzystania czerni na równie utalentowane wykorzystanie koloru.