Pallas Atena

Pallas Atena przez wiele lat należała do Muzeum Galusta Gulbenkiana w Lizbonie. Jednak łączą ją niezauważalne więzy przeszłości z Ermitażem w St. Petersburgu. Od końca XVIII wieku aż po lata trzydzieste dwudziestego wieku, to działo Rembrandta zdobiło ściany Ermitażu.  Wedle decyzji rządu radzieckiego Pallas Atena Rembrandta została sprzedana w maju 1930 roku magnatowi naftowemu i znanemu kolekcjonerowi Calouste Gulbenkianowi (1869-1955).  Tajne porozumienia zawarte w Paryżu między Gulbenkianem a przedstawicielami Gostorg (oficjalnej organizacji handlowej Związku Radzieckiego) spowodowały, że Ermitaż został zmuszony do przekazania wielu cennych klejnotów i dzieł sztuki radzieckiej agencji handlowej Antykwariat (powołanej specjalnie do prowadzenia negocjacji w sprawie sprzedaży i eksportu dzieł sztuki). Pallas Atena była częścią szczególnie cennego transportu dzieł sztuki, który zawierał arcydzieła Rembrandta, Gerarda Terborcha, Watteau i Nicolasa Lancreta, jak również słynny posąg Houdona Diana łowczyni. Calouste Gulbenkian zapłacił rządowi radzieckiemu za te eksponaty muzealne łącznie 140 000 funtów. W najwcześniejszym, spisanym ręcznie  katalogu Ermitażu (1773-1785) płótno Rembrandta zostało opisane jako Pallas Atena. Nie wszyscy jednak zgadzali się z tą nazwą. W inwentarzu Kolekcji Baudouina (1780) kompozycja została wpisana jako Portret Aleksandra w zbroi Pallas. Szczególną ochronę Ateny miał mieć Aleksander Wielki. W późniejszej literaturze obraz był nazywany Marsem, Portretem Tytusa lub Młodym Wojownikiem.