Poranne słońce

Edward Hopper był jednym z pierwszych amerykańskich artystów malujących zjawisko ludzkiej izolacji w nowoczesnym mieście. Tutaj kobieta - wzorowana na żonie Hoppera, Jo - patrzy na słońce beznamiętnie, sprawiając wrażenie zagubionej w myślach. Jej widoczne prawe oko wydaje się puste, pozbawione wzroku, podkreślając jej izolację. Goła ściana i położenie pokoju nad ulicą również sugerują ponurość i samotność bezosobowego miejskiego życia.