Szarża ułanów

Umberto Boccioni (1882-1916) był włoskim malarzem i rzeźbiarzem, który stał się głównym teoretykiem ruchu artystycznego zwanego futuryzmem, który powstał we Włoszech w latach poprzedzających I wojnę światową. Futuryzm odrzucał przeszłość i gloryfikował uprzemysłowioną nowoczesność za pomocą takich tematów, jak technologia, przemysł, szybkość, młodość i przemoc oraz przedmioty takie jak samochody i samoloty. Futuryści starali się przełamać ciężar przeszłości. Gdy w 1914 roku wybuchła I wojna światowa, która ogarnęła całą Europę, futuryści opowiadali się za porzuceniem przez Włochy neutralności i przystąpieniem do walki. Boccioni stworzył swoje jedyne dzieło o tematyce wojennej, Szarża ułanów, w 1915 roku, używając tempury i skrawków gazet, aby przedstawić starcie koni i bagnetów. Mocne geometryczne kształty i przecinające się czarne linie dają poczucie chaosu, szybkości, energii i mocy. Włochy przystąpiły do wojny po stronie aliantów w maju 1915 roku, a Boccioni i niektórzy z jego kolegów futurystów zgłosili się na ochotników, dołączając do żołnierzy-kolarzy, która została rozwiązana w grudniu. Kilka miesięcy później został ponownie powołany do służby, tym razem w artylerii polowej. Jak na ironię, podczas ćwiczeń kawalerii został zrzucony z konia i pociągnięty za sobą, doznając poważnych obrażeń. Zmarł następnego dnia.