Judyta II (Salomè)

Mimo kontrowersji jakie wywołała pierwsza Judyta w 1901 r., Klimt powrócił do tematu osiem lat później. Judyta II ma szeroką drewnianą ramę po obu stronach. Rama jest pozłacana ale tła samego obrazu nie pokrywa złoto ale głęboka, ciepła, czerwień w pomarańczowym odcieniu. Po Pocałunku Klimt przestał używać złota do dekoracji i zaczął stosować kolor. Tak jak w Judycie I, artysta przedstawia swoją modelkę z bogatą ozdobą na szyi, ponowinie oddzielając jej główę od reszty ciała. Jej tułów został częściowo obnażony przez suknię, która sprawia wrażenie jakby ześlizgnęła się z jej ramion, zaś całe jej ciało zostało "przycięte" do ramy obrazu. Podobnie jak na pierwszym obrazie głowa Holofrenesa została dramatycznie odcięta, nie tylko przy szyi ale również w połowie twarzy, tym razem fałdą tkaniny, nie zaś ramą. Zestawienie swobodnej, uwodzicielskiej nagości i przemocy nadal jest uderzające a każdy szczegół biżuterii, włosów i dekoracji tła dodaje niewygodnego kontrastu.