Portret Edith Schiele w pasiastej sukience

Egon Schiele wśród wiedeńskiej awangardy był uważany za enfant terrible. Jego ekspresjonistyczne prace poruszające tematy kiełkującej seksualności, śmierci czy rozkładu siały zgorszenie w Wiedniu na początku XX wieku. Od 1915, czyli od momentu poślubienia Edith i namalowania tego, przestawiającego ją portretu, prace Schiele zmieniły się; linie straciły swoje charakterystyczne poszczerbienie i stały się delikatniejsze, gładsze. Tragizm tego portretu polega na tym, że ledwie trzy lata po jego namalowaniu, para zmarła podczas pandemii hiszpanki.