Koń przerażony burzą

Koń odegrał szczególną rolę w sztuce Delacroix w latach 20. Stało się tak dlatego, że przygotowując monumentalny obraz olejny Masakra w Chios (1824), zdał sobie sprawę, że potrzebuje gruntownej znajomości anatomii konia, jeśli ma malować sceny historyczne. Romantyczne przedstawienia konne Théodore'a Géricaulta miały na niego decydujący wpływ, ale w jego sztuce nie zabrakło własnych doświadczeń z podróży do Londynu w 1825 roku. Poświęcił wiele czasu studiowaniu hodowli koni Marmurów Elgina, z których później wykonał litografie, a twórczość popularnych malarzy zwierząt musiała mieć na niego wpływ. Najbardziej bezpośrednim precedensem białego konia hodowlanego, z latającą grzywą, w akwareli przechowywanej w Budapeszcie, są Konie w czasie burzy (1797-1798) autorstwa Sawrey Gilpin. Delacroix musiał znać to dzieło, wykonane dla Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, ponieważ odtworzył prawie dokładnie konia, który wzdraga się od błyskawicy w środku brytyjskiego malowidła. Ten nieistotny szczegół przekształcił w główny motyw, a skrupulatnie opracowując reakcję zwierzęcia, stworzył ładunek emocjonalny, który zasadniczo różni dzieło od modelu. W tej akwareli Delacroix osiąga doskonałą syntezę emocjonalnej mocy krajobrazu i zwierzęcej reprezentacji. Rozciągająca się w oddali płaszczyzna i burzliwe niebo, które wydaje się być jej przedłużeniem, stanowią tło dla przerażonego, odchowującego się konia, jak dla rzeźby. Światło, które przecina niemal nierealistycznie błękitne niebo, rzuca ostre światło na zaalarmowane zwierzę. Czerwień oka i rozdęte nozdrza potęgują panikę w wizję. Intensywność jego ruchu i podmuch burzy wzburzają jego grzywę, podczas gdy jego ogon jest uniesiony w przeciwnym kierunku. Akwarela Delacroix uosabia wszystko, co w oczach romantyków oznaczał koń: władzę, szlachetność, nieokiełznaną namiętność i wzmożone emocje. Choć Alfred Robaut, pierwszy monograf artysty, datował dzieło na rok 1824, powiązania tematyczne i stylistyczne z innymi przedstawieniami dramatycznymi sprawiają, że współcześni uczeni uważają, że zostało namalowane później, gdzieś między 1825 a 1829.