Tajemnica i Melancholia Ulicy

Widzimy tutaj opustoszałą ulicę skąpaną w tym szczególnym popołudniowym, jesiennym słońcu kiedy wydaje się, że świat się zatrzymał. To jeszcze nie zachód słońca ale widać już, że dzień się kończy. Długie cienie podkreślają każdą fakturę i ruch. Eteryczne światło wydaje się prawie namacalne, nadając światu wrażenie snu a w głębokich cieniach czai się już noc. W tej niesamowitej przestrzeni wydarzy albo już się wydarzyło coś niezwykłego ale nie dane nam będzie to zobaczyć. Oto pusta scena. Widzimy ulicę tuż po lub tuż przed niewidocznym dramatycznym zdarzeniem. Groźny cień statuy, której nie widać, przyciąga do siebie dziewczynkę - która sama wydaje się niewiele bardziej materialna niż cień. Pudło na kółkach i jego mroczne wnętrze, zdaje się oznaczać uwięzienia, wzmagając jeszcze wrażenie nieuronnej tragedii. Ta niepokojąca, intensywna praca Giorgio De Chirico, prekursora stylu Pittura Metafisica (Malarstwa Metafizycznego), poprzednika surrealizmu, przedstawia sam koncept ulicy jako kipiący historią i możliwościami, melancholią i tajemnicą. Każda banalna ulica, ukazana w tym świetle mogłaby być jednocześnie groźna i niepokojąco piękna.