Zimowa noc w górach III

W nekrologu ktoś napisał, że jako artysta norweski malarz Harald Sohlberg był samotny i zapomniany: „Imię, które było znane w tamtych czasach”. Teraz, gdy Sohlberg nie żyje, „chłód, którym pomógł się otoczyć, roztopi się”.

Izolacja Sohlberga była po części tragicznym wynikiem jego pełnego poparcia dla mitu geniuszu, sformułowanego przez romantyzm i przyjętego przez symbolistów. Podobnie jak Munch, był obsesyjnie zajęty zaprzeczaniem, że wpływ innych współczesnych artystów był dla niego ważny. Odciął się od dyskusji na temat swojego miejsca w historii sztuki, przenosząc początki swego artystycznego przebudzenia poza sztukę do własnej psychiki. Sohlberg napisał, że jego forma wyrosła podświadomie od pierwszej świadomości krajobrazu. Różnica w fakturze nieba i ziemi dała mu poczucie, że stoi na ciężkiej i twardej planecie, spoglądając w bezkresną przestrzeń. Tej pierwszej świadomości krajobrazu przypisywał proste formy i wspaniałe linie swoich obrazów. Punktem wyjścia było osobiste doświadczenie. Tak więc doświadczenie artysty związane z tematem poprzedzało obraz.

Sohlberg był zajęty konkretnym miejscowym krajobrazem, który go otaczał, i jego emocjonalną na to reakcją. Sohlberg uczęszczał do Królewskiej Szkoły Sztuki i Projektowania Christiania. Później kształcił się pod okiem grafika i malarza Johana Nordhagena. Sohlberg uczęszczał również do szkoły artystycznej Kristiana Zahrtmanna. Jest szczególnie znany ze swoich przedstawień gór Rondane i miasta Røros. Być może jego najbardziej rozpoznawalnym obrazem, w kilku odmianach, jest Zimowa noc w Rondane.

Kordian, dziękuję za zasugerowanie tego artysty :)