Nosorożec Klara

Nosorożec Klara (1738-14 kwietnia 1758) była samicą nosorożca indyjskiego, która stała się sławna podczas 17-letniego tournée po Europie w połowie XVIII wieku. Przybyła do Europy przez Rotterdam w 1741 r., stając się piątym żywym nosorożcem, którego można było zobaczyć w Europie w czasach nowożytnych od czasu Nosorożca Dürera w 1515 r. Po odwiedzeniu miast w Holandii, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Polsce, Francji, Włoszech, Czechach i Danii, zmarła w Londynie. W 1748 r. odwiedziła Francję. W grudniu 1748 r. była w Reims, a w styczniu 1749 r. została przyjęta przez króla Ludwika XV w królewskiej menażerii w Wersalu. Spędziła w Paryżu 5 miesięcy, wzbudzając sensację: pisano o niej listy, wiersze i piosenki, a także tworzono peruki a la rhinocéros. Klara została zbadana przez przyrodnika Buffona, Jean-Baptiste Oudry namalował jej portret naturalnej wielkości, a ona sama zainspirowała francuską marynarkę wojenną do nazwania statku Rhinocéros w 1751 roku. Rysunek oparty na obrazie Oudry'ego pojawił się w Encyklopedii Diderota i D'Alemberta oraz w Histoire naturelle, générale et particulière Buffona.