Adam i Ewa

Przez całe swoje życie Dürer był niewolnikiem idei głoszącej, że idealna postać człowieka odpowiadała systemowi proporcji i wymiarów i aby ją stworzyć należało się takim systemem posłużyć. Pod koniec życia napisał kilka książek o swoich teoriach. Adam i Ewa to manifest fascynacji Dürera idealną formą. Pierwsi mężczyzna i kobieta zostali ukazani w niemal symetrycznych, wyidealizowanych pozach; oboje opierają ciężar ciała na jednaj nodze, drugą lekko uginając, jedno ramię ugięte i lekko unisione powyżej łokcia, nieco oddalone od ciała. Postać Adama przypomina hellenistycznego Apolla Belwederskiego, odkrytego we Włoszech pod koniec w XV w.