Pocałunek Sfinksa by Franz von Stuck - 1895 - - Pocałunek Sfinksa by Franz von Stuck - 1895 - -

Pocałunek Sfinksa

olej na płótnie • -
  • Franz von Stuck - February 23, 1863 - August 30, 1928 Franz von Stuck 1895

Obraz ten jest wielkim melodramatem namalowanym w płomieniach ognistej czerwieni. Zamknięty w namiętnym pocałunku Sfinks naciska usta na mężczyznę jak wampir, jakby miał wyssać z niego życie. To właśnie wiersz Heinricha Heine w przedmowie do jego Buch der Lieder (3 wydanie, 1839) zainspirował Stucka do namalowania triumfu kobiety nad mężczyzną. Marmurowy obraz ożył, zaczął jęczeć i błagać – wypiła moje palące pocałunki z wygłodniałego pragnienia i chciwości. Piła oddech z mojej piersi, karmiła pożądanie bez przerwy; ścisnęła mnie mocno, rozdarła moje ciało swoimi pazurami. W XIX wieku Sfinks był popularnym tematem w literaturze i sztukach wizualnych. Wiele obrazów można podzielić na cztery podstawowe typy: Sfinks egipski, Sfinks grecki, Sfinks jako femme fatale i mistyczny Sfinks. W tych czterech typach i różnych formach hybrydowych widzimy, jak w swoim podejściu do Sfinksa różni artyści przedstawiali inną wewnętrzną walkę: walkę między zwierzęcymi instynktami a intelektem; wieczny konflikt między mężczyzną i kobietą lub poszukiwanie sensu ludzkiej egzystencji. Franz von Stuck dał nam bardziej wyraźny obraz femme fatale w Der Kuss der Sphinx. Jest dorodną kusicielką, rodzajem wampira, który swoim pocałunkiem śmierci wydaje się wysysać krew życia z nagiego młodego mężczyzny. Sfinks jako femme fatale osiągnął swój szczyt około 1900 roku w całkowitej identyfikacji kobiety ze Sfinksem. Rzekoma zwierzęca natura kobiet była często przedstawiana dość graficznie w mitologicznych postaciach półludzkich, takich jak Sfinks. Symbolika nadała sfinksowi erotyczną aurę i dalej rozwijała postać jako ucieleśnienie femme fatale. Było to odniesienie zarówno do odwiecznego problemu równowagi władzy między mężczyznami i kobietami, jak i do zmieniającej się roli kobiet w społeczeństwie, która często była postrzegana jako zagrożenie dla mężczyzn. Dla męskiego artysty sugestia kobiecej dominacji była ambiwalentną atrakcją. Nadając Sfinksowi współczesny wygląd, artysta wskazuje na zdradziecką stronę współczesnej kobiety.