Autoportret z Miechunką

Na tym, prawdopodobnie najbardziej znanym autoportrecie 22-letni Egon Schiele jest jednocześnie udzerzająco pewny siebie jak i kruchy. Nic w tej wyważonej kompozycji nie zostało pozostawione przypadkowi; każda linia znajduje kontynuację lub kontrę: włosy i ciało są przycięte przez granice płótna, jakby odbite, jedno ramię jest wzniesione, zaś drugie obniżone, smukłe łodygi niosą intensywnie czerwone owoce (które w zasadzie bardziej przypominają chińskie kwiaty-lampiony). 1912 r. był bardzo produktywny dla Egona Schiele, był to rok w którym jego ekspresjonistyczny styl malarski stał się nieco spokojniejszy i bliższy rzeczywistości. Intensywne zaangażowanie Schiele'go we własne sprawy, życie i społeczeństwo tego czasu zostały gwałtownie przerwane w kwietniu 1912 r. Schiele mieszkający ze swoją partnerką Wally w mieście Neulengbach, został fałszywie oskarżony o uprowadzenie nieletniej dziewczyny i umieszczony w areszcie śledczym. Mimo, że zarzuty wkrótce wycofano, Schiele został głęboko zraniony w swojej kreatywności i obrazie siebie jako artysty.