Alfredo Cristiano Keil
Niektóre rzeczy są po prostu bardziej znaczące niż życie. W pewnym sensie wszystko, co robimy, będzie miało wpływ na innych i przetrwa w czasie; jak coraz większe fale na stawie, każda nasza decyzja będzie się rozprzestrzeniać i dotykać innych. Ale niektóre z tych czynów przybierają proporcje, które zyskują własne życie. W przypadku większości z nich nie mamy pojęcia o rozmiarach, jakie przybiorą.
W 1848 roku młoda niemiecka para postanowiła przenieść się do Portugalii i tam wzięła ślub. W Lizbonie 3 lipca 1850 roku urodził się ich syn Alfredo Cristiano Keil. Wkrótce rozwinął on w sobie żyłkę artystyczną i postanowił studiować muzykę i malarstwo na uniwersytecie w Norymberdze. Działania polityków i żołnierzy w Norymberdze spowodowały, że wrócił do Portugalii, gdzie uciekł przed wojną francusko-pruską (1870).
Z Niemiec przywiózł do Lizbony ducha romantyzmu. Romantyzm był już ugruntowanym ruchem w Europie, ale w Portugalii dopiero miał się ujawnić. Malował głównie pejzaże, ale ten obraz ma dla mnie szczególną atmosferę. Dwie dziewczyny w całkowitym napięciu czytają list. Pozostaje nam zgadywać, co może w nim być napisane. Wierzę, że gdyby Alfredo Keil otrzymał list z przyszłości, ujawniający wpływ, jaki później będzie miało jego własne działanie, byłby równie zafascynowany jak te dziewczyny.
W zeszłym tygodniu rozpoczął urzędowanie nowo wybrany prezydent Portugalii. (Co ciekawe, prezydent był wykładowcą prawa na moim dawnym uniwersytecie.) Jak nakazuje protokół, wszyscy uczestniczący w ceremonii delektowali się utworem dzisiejszego artysty: Pamiętacie, że Alfredo również studiował muzykę? W rzeczywistości był znany głównie ze swoich dzieł muzycznych, zwłaszcza po skomponowaniu A Portuguesa, potężnego muzycznego postulatu, które stało się zakazane w czasach monarchii. W wyniku rewolucji Portugalia stała się republiką - a A Portuguesa stała się hymnem narodowym, który śpiewamy do dziś.
Wszystkie działania mają znaczenie i jesteśmy odpowiedzialni za wszystko, co robimy. Ta odpowiedzialność jest jeszcze większa, gdy kraj przekazuje władzę rządzenia swoim narodem, wybierając i pozwalając rządzić jednemu z równych. Wielkie narody popadły w hańbę i radykalizm po tym, jak nie wybrały właściwego przywódcy.
Pamiętaj: jesteś tym małym kamieniem uderzającym w wielki staw, a fale twojej obecności odbijają się echem do wieczności, wpływając na wszystkich innych.
Artur Deus Dionisio