Osan i Mohei

Przede wszystkim - Szczęśliwych Walentynek :)

Dziś chcielibyśmy zaprezentować japońską grafikę z Muzeum Narodowego w Krakowie. Od dziś do 3 maja będzie wystawiana na: „ONNA - piękno, siła, ekstaza”.

Jest to kolejna grafika Utamaro z jego serii dwudziestu jeden portretów pary, która stała się słynna, dzięki legendom i literaturze, z potęgi wzajemnego oddania.

Dwoje młodych ludzi, którzy patrzą na imię „Osan” wytatuowane na ramieniu mężczyzny, są bohaterami dramatu Chikamatsu Monzaemona Koi Hakke Hashiragoyomi (Almanach miłości). Sztuka ta, ciesząc się niesłabnącą popularnością, była przedmiotem licznych adaptacji i z czasem zaczęła różnić się znacznie od oryginalnej wersji z lat 1705–1714.

Początkowe założenie, że ​​Osan i Mohei nie byli kochankami, ale ofiarami niefortunnego ciągu wydarzeń, zdawało się ustępować zapotrzebowaniu na historie miłosne z gwałtownym zakończeniem. Intymność postaci przedstawionych przez Utamaro jest odejściem od oryginalngej fabuły, w której młody pomocnik sklepikarza- Mohei, lojalny wobec swojego pracodawcy i pełen szacunku dla jego żony Osan, przypadkowo znalazł się obok niej na łóżku. Sprawy jeszcze bardziej się skomplikowały, kiedy oprócz fałszywego zarzutu cudzołóstwa, zostali oskarżeni także o sfałszowanie czeku i musieli uciekać. Ich tragedia tak bardzo zafascynowała publiczność, że powstały trzy różne zakończenia tej historii. W klasycznej wersji Osan i Mohei zostali zatrzymani, ale uniknęli kary dzięki wspaniałomyślności pewnego kapłana, który zabrał ich do swojego klasztoru. Kolejna wersja zakończyła się egzekucją nieszczęsnej pary. W trzecim, równie krwawym finale, popełnili samobójstwo po spłaceniu długów.

tekst: Beata Romanowicz