Kobieta w pasiastej sukience

Vuillard był jednym z nabistów, grupy młodych francuskich artystów, powstałej około 1890 roku. „Nabis” po hebrajsku znaczy „prorok”. Nabiści odrzucali impresjonizm i uznawali proste oddanie wyglądu świata natury za nieprzemyślane i nieartystyczne.  Zainspirowani pracami Gauguin’a i poezją symbolistów, tworzyli obrazy które miały przypominać, ale nie precyzować, sugerować, a nie opisywać.

Kobieta w pasiastej sukience jest jedną z pięciu dekoracji, które Vuillard namalował w 1895 roku dla Thadée Natansona, wydawcy awangardowego dziennika La Revue Blanche, oraz jego żony, Misi Godebskiej, uznanej pianistki i znakomitej patronki artystów. Wszystkie pięć, różniących się rozmiarem i układem, jest przedstawieniami kameralnych, samodzielnych wnętrz, ulubionego tematu Vuillarda. Wszystkie przedstawiają bogate harmonie ograniczonej palety kolorów i gęsto ułożonych, skomplikowanych wzorów. Vuillard przejął od symbolistów ideę synestezji, gdy jeden zmysł odbiera doznania innego, a w Kobiecie w pasiastej sukience bogate czerwienie Vuillarda mogą oddawać bujne akordy muzyki granej przez Misię.