Mistrz epoki późnego renesansu Giuseppe Arcimboldo znany jest przede wszystkim ze swoich przedziwnych przedstawień głów. Malowane jako jako pojedyncze obrazy lub w seriach, głowy te składały się z roślin, zwierząt i innych elementów związanych z tematem, którego dotyczyły, np. czterema porami roku czy żywiołami.]
Ta głowa podpisana jest jako "ARCIMBOLDUS F” w miejscu, gdzie kora zeszła z gałęzi po prawej. Obraz jest także wspomniany w literackim dialogu zatytułowanym Il Figino, napisanym przez przyjaciela Arcimbolda Gregoria Comaniniego i opublikowanym w 1591 roku. Pochodzący z Milanu artysta Ambrogio Figino otrzymuje w nim sugestię, by poprosić Comaniniego o „pokazanie zabawnego przedstawienia czterech pór roku; zobaczysz bardzo ładne dzieło”. Po otrzymaniu dokładnego opisu dzieła, Figinio otrzymuje zapewnienie, że „dzieło sprawi mu wielką przyjemność”.
W odróżnieniu od figlarnego charakteru wielu dzieł Arcimbolda, nastrój panujący na tym obrazie jest mroczny i ponury. Cztery pory roku w jednej głowie są też najbardziej z całej twórczości artysty zbliżone do fizjononomicznych rysunków Leonarda da Vinci. Sam obraz braz powstał ok. 1590 roku po powrocie Arcimbolda do rodzinnego Milanu i jest jednym z jego ostatnich dzieł. Nie jest on jednak autoportretem artysty w „jesieni życia”, lecz raczej podsumowaniem całej jego twórczości.