Dzisiejszy obraz prezentujemy dzięki Państwowemu Muzeum Sztuki w Kopenhadze — Walka Wielkiego Postu z Ostatkami jest częścią ich kolekcji. Miłego oglądania :)
Pieter Bruegel Starszy był jednym z najwybitniejszych artystów XVI-wiecznej Europy. Jego prace wywodzą się w równym stopniu z renesansowego humanizmu jego epoki i wczesnego malarstwa niderlandzkiego, a szczególnie z twórczości Hieronima Boscha (ok. 1450–1516). Można powiedzieć, że Bruegel przełożył religijne i koszmarne wyobrażenia Boscha na folklorystyczne profanum.
Walka Wielkiego Postu z Ostatkami podejmuje temat kontrastu pomiędzy burzliwymi dniami poprzedzającymi Popielec, a kolejnymi 40 dniami Postu zwieńczonymi Wielkanocą. Temat ten ma swoje korzenie we flamandzkim folklorze z XIII wieku. W swoim dziele Bruegel nadał nowy obrót alegorii dwóch skrajności: taki, który pozwala grotesce i antyklerykalizmowi zająć centralne miejsce.
Obraz został po raz pierwszy wspomniany w katalogu z roku 1718, wymieniony jako część gabinetu osobliwości w Salonie Zimowym na zamku Rosenborg. Był tam wystawiany, wraz z innymi obrazami, w gabinecie zawierającym przedmioty zarówno pochodzenia naturalnego, jak i stworzone przez człowieka. Namalowano go przypominającą akwarelę techniką, którą Bruegel prawdopodobnie opanował podczas pracy w Mechelen między 1550 a 1551 rokiem.