Vilhelm Hammershøi
Obraz przedstawia jedno z wnętrz, które uczyniły Hammershøi sławnym. Wykorzystanie sztalugi sprawia też, że obraz staje się wariacją na temat motywu "artysty i jego motywu", tym razem bez ukazania samego artysty; Hammershøi chciał uniknąć narracji w swoich obrazach.
Już w za swojego życia, Hammershøi był najbardziej znany ze swoich wnętrz. Raz za razem powracał do tematu z wyjątkową nieustępliwością, ciągle próbując nowych efektów. Obrazy przedstawiają puste, ascetyczne i niezwykle statyczne pomieszczenia przesycone ciszą, napiętą atmosferą i łagodnym światłem wpadającym przez okna i delikatnie dotykającym ścian. W powietrzu można wyczuć niemal jego namacalną fakturę, a jednocześnie przedmioty materialne wydają się znikać, co znaczy, że wszystko przyjmuje tę samą eteryczną, wibrującą właściwość. Kolory są ograniczone do wąskiego spektrum szarości i bieli, ale bogactwo szczegółów jest ogromne.
Obraz ten różni się od najbardziej znanych dzieł artysty, w których wnętrza często przedstawiają samotną kobietę, często odwróconą do nas plecami. Niezależnie od pozy, zawsze wydaje się być zamarła w bezruchu i zamknięta w swoim własnym świecie. Życie wydaje się być zatrzymane, nawet otwarte drzwi nie są w stanie stworzyć połączenia ze światem zewnętrznym. Jest oczywistym, że artysta pracuje nad obrazem i na chwilę od niego odszedł. To typowy zabieg stosowany przez Hammershøi, który jednak unikał przedstawiania samego siebie w malowanych scenach, gdyż nie chciał podejmować snucia opowieści.
Wnętrza Hammershøi nawiązują do duńskiej sztuki z pierwszej połowy XIX wieku i holenderskiej XVII wieku, ale wyróżniają się na tle swoich poprzedników unikalną, niepokojącą atmosferą.
Chcesz zobaczyć więcej obrazów Hammershøi? Przeczytaj nasz artykuł "Spokojne życie wnętrz Vilhelma Hammershøi" na DailyArtMagazine.com