Portret skrzypaczki

Poprzedzając dzisiejszą historię chcę wspomnieć, że ten miesiąc będzie obfitować w dzieła stworzone przez kobiety. Zawsze staramy się przedstawiać je tak często, jak to tylko możliwe - a teraz mamy szansę dzięki Muzeum Narodowemu w Sztokholmie :) Przygotujcie się na więcej!

Anne Vallayer (1744–1818) została przyjęta do Francuskiej Akademii Sztuki w wieku zaledwie 26 lat. Było to niezwykłe wydarzenie, biorąc pod uwagę jej wiek oraz fakt, że była kobietą w instytucji zdominowanej przez mężczyzn, do tego kobietą niezamężną. Nic nie wskazuje na to, by Vallayer cieszyła się królewskim patronatem, lecz nie brakowało jej mentorów w szeregach samej akademii. Claude-Joseph Vernet, pejzażysta, był jej nauczycielem. Anne została przyjęta do akademii jako malarka martwej natury.

Vallayer, która w 1781 roku poślubiła Jean-Pierre-Silvester Coster, odnoszącego sukcesy prawnika, specjalizowała się głównie w malarstwie kwiatowym. Dzięki jej efektywnemu wykorzystaniu kolorów i iluzji przestrzeni, jej martwe natury cieszyły się popytem, ale uplasowały się stosunkowo nisko w hierarchii tematycznej tamtych czasów. Dlatego też Vallayer-Coster starała się rozszerzyć spektrum, celowo do kompozycji włączając obiekty związane z malarstwem historycznym. W nadziei na przyciągnięcie klientów królewskich malowała również portrety, dzięki czemu otrzymała zlecenia od ciotek króla i królowej Marii Antoniny.

Pomimo ambicji poszerzenia zakresu motywów, Vallayer-Coster namalowała bardzo niewiele portretów, a wiele z tych, które wykonała, miało bezpośredni związek osobisty. W świetle tego faktu i zdecydowanego podobieństwa, naukowcy zasugerowali, że Portret skrzypaczki jest obrazem jednej z trzech sióstr artystki: Madeleine, Elisabeth lub Simone. Nie wiadomo, czy któraś z nich naprawdę grała na skrzypcach, ale jasnym jest, że Vallayer-Coster miała niezwykły dar przedstawiania instrumentów muzycznych. Poczucie spokoju i kontemplacji przenika harmonijną kompozycję. Nawet poszarpane struny przyczyniają się do doskonałości obrazu, jednocześnie stawiając pytania o ich znaczenie. Portret skrzypaczki niewątpliwie należy do najważniejszych dzieł artystki.