Boris Bućan
Ta żartobliwa praca została stworzona w 1975 roku jako jedna z serii „spontanicznych reakcji artystycznych” Borisa Bućana (Zagrzeb, 1947 r.), ale w rzeczywistości jest przemyśleniem na temat podstaw sztuki wizualnej, jej kontekstów, znaczeń i konsekwencji. Korzystając z możliwości swobodnego wyboru i używania nazwisk artystów z bliższej i dalszej historii sztuki, Bućan umieszcza ich w kontekście tymczasowej wspólnej wystawy i przestawia łamigłówki artystyczne, uzupełniając je uszczuploną „instrukcją dla użytkownika”.
Biorąc przedmioty z życia codziennego (jak szachownica i figury) Bućan prezentuje strategię odrzucenia estetycznych kryteriów, dodając do obiektu neoplastyczne elementy rytmu, abstrakcyjną przestrzenność i wrażenie ruchu za pomocą kolorowych pól Mondriana. Jednocześnie chodzi tu o krytyczny środek służący prowokowaniu i podważaniu pewnych postaw artystycznych z okresu awangardy, a także o analityczną reinterpretację cudzych autorskich zabiegów z charakterystycznym dla Bućana poczuciem humoru.
Największa część jego twórczości poświęcona jest plakatom, które Bućan, od samego początku działalności przypadającej na połowę lat 60. projektował, wykorzystując odniesienia do kultury masowej, życia codziennego i wielu historycznych stylów artystycznych. W takim nośniku jak plakat, artysta znalazł unikalny sposób na ponowne zbadanie relacji i granic między autonomią artystyczną a kontekstem społecznym, sztuką wizualną a zasadami projektowania, pokazując przyszłym pokoleniom artystów, że te granice muszą być nieustannie przesuwane.
Aby dowiedzieć się więcej o Duchampie, którego sztuką inspirował się Bućan – przeczytajcie o czterech tzw. „Readymades” (czyli „gotowych przedmiotów”) Marcela Duchampa, które powinniście znać – w naszym e-magazynie @DailyArtMag!