Mała łódka

Émile Friant rozpoczął karierę artystyczną w bardzo młodym wieku i stał się znany dzięki swojej własnej wersji naturalizmu, który później przekształcił się we wczesny symbolizm. Mówiono, że Friant „zdaje się posiadać nie tylko talent do bycia wielkim artystą, ale i autentyczność i jesteśmy pewni, że pozostanie wierny sztuce w czasach, gdy bogaci fabrykanci zbrukali jej świątynię, dając młodym ludziom fatalny przykład szybkiego bogactwa i pobieżnej wiedzy...” (cytat z L’École de Nancy : Peinture et Art Nouveau, ex. cat., Paryż : Éditions de la Réunion des Musées Nationaux, 1999, s. 130) Friant zdobył nadzwyczajną popularność, ale pomimo ciągłego poklasku poszukiwał w trakcie pracy artystycznej poza systemem Salonu nowych metod prezentacji i różnych sposobów wykorzystania form sztuki.

Pod koniec XIX wieku motywy Frianta stawały się coraz bardziej eklektyczne. Mała łódka to wyidealizowany obraz młodej pary żeglującej u stóp urwiska; żagle ich łodzi są lekko wypełnione, niczym we śnie. Para jest odziana w nieskazitelną biel – co ciekawe, to kobieta jest u steru, a mężczyzna opiera się o jej udo.