Angelica Kauffman
Portret sławnej śpiewaczki Sarah Harrop (Pani Bates), namalowany przez Angelikę Kauffmann, niewątpliwie jest jej największym osiągnięciem w sztuce portretu. Jest to rzadkie przedstawienie kobiety, która zawdzięcza wszystko sobie, wielkiej wykonawczyni utworów Händla, stworzone przez inną kobietę, jedną z niewielu profesjonalnych artystek swoich czasów. Kauffmann, jedna z dwóch kobiet, które znalazły się w gronie współzałożycieli Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Londynie, przedstawia Harrop spoczywającą w okolicznościach dzikiej przyrody, z lirą u boku oraz zwiniętą partyturą w dłoni. Góra w tle, Parnas, to dom Muz, zaś wodospad wypływa ze źródła Hippokrene. Lira najprawdopodobniej jest personifikacją Erato, muzy poezji lirycznej. Intrument zachował swą starożytną formę, zaś partytura nut osadza portret w osiemnastym wieku, gdyż można w niej rozpoznać arię Jerzego Fryderyka Händla z dzieła Rodelinda, Królowa Lombardii (1725).
Obraz, wystawiony po raz pierwszy w Królewskiej Akademii w 1781 roku, datuje się na czas małżeństwa Harrop z 1780 roku. Małżeństwa, do którego wniosła znaczący majątek osobisty, zgromadzony dzięki występom. Wykorzystanie tematu muzyki wskazuje też na osobistą wymowę dzieła. Aria Dove sei, l'amato bene jest wykonywana nie przez Rodelindę, a przez jej męża, którego tęskne słowa musiały być wybrane przede wszystkim dla ich osobistego znaczenia, w dziele, które prawie na pewno jest portretem małżeńskim.
Analogicznie, mąż Harrop był muzykiem skromnego pochodzenia i promotorem Händla, podczas gdy Harrop była słynną interpretatorką oper i oratoriów tego kompozytora. Mniej więcej w tym samym czasie także Kauffmann wyszła za mąż, za innego artystę, o nieco mniej imponującym talencie, Antonio Zucchiego, co tylko pogłębia rezonans arii.
- Clinton Pittman