Śmierć i Życie

Tego dnia w 1862 r. urodził się Gustaw Klimt, jeden z najwybitniejszych twórców wiedeńskiej secesji. 

Ale dzisiaj nie będziemy mówić tylko o jego narodzinach, lecz także o śmierci jako takiej. Śmierć od zawsze fascynowała wielu artystów. Bardzo często uosabiano ją jako Ponurego Żniwiarza - żywego kościotrupa, który zjawia się u swej ofiary i zabiera ją w zaświaty. W niektórych eposach lub legendach ludzie trzymają się życia za wszelką cenę, unikając wizyty Śmierci, przekupując ją lub oszukując. Lecz ta tradycja wizualna nie dotyczy dzisiejszego obrazu. 

Nasz obraz jest inny. Obok Śmierci (która dzierży w dłoni maczugę!), wpatrzonej ze złośliwym grymasem w "życie", płynie istny potok ludzki, barwny i niosący nadzieję. Nagie ciała obejmują się nawzajem i otoczone są feerią kwiatów i zdobień. Każdy etap życia człowieka ma tu swoje odzwierciedlenie: od niemowlęcia aż po starą babkę - niekończący się krąg życia. Śmierci może i udaje się porwać i ukrócić los jednostek, ale życie jako takie, ludzkość jako taka, zawsze wymknie się z jej uścisku. W swej odważnej kompozycji obraz ten reprezentuje uniwersalną alegorię kręgu ludzkiego życia, który stale się odradza i trwa mimo przeciwności. 

Jeśli chcielibyście dowiedzieć się więcej o tym, dlaczego Klimt jest tak sławny, sprawdźcie tutaj :)