Paul Gauguin
Vahine no te vi to jedno z pierwszych dzieł z kolekcji około 70 obrazów Gauguina, które artysta namalował podczas pierwszej wizyty na Tahiti.
W 1890 roku Gauguin postanowił wyjechać na Tahiti w poszukiwaniu prawdziwej sztuki. Udana aukcja obrazów w Paryżu oraz inne wydarzenia, takie jak bankiet oraz koncert charytatywny, zapewniły mu niezbędne środki finansowe. Gauguin wyruszył na Tahiti 1 kwietnia 1891 roku. Przed odjazdem odwiedził żonę i dzieci mieszkające w Kopenhadze. Obiecał im nowy początek i bogactwo po swoim powrocie. Jak się okazało było to ich ostatnie spotkanie. Przed odjazdem deklarował, że chce uciec od europejskiej cywilizacji oraz od "wszystkiego co sztuczne i konwencjonalne".
Pierwsze trzy miesiące swojego pobytu spędził w Papeete, stolicy kolonii, na której odcisnęły się już wpływy francuskiej i europejskiej kultury. Następnie zdecydował się założyć swoje studio w Mataiea, Papeari, około 45 kilometrów od Papeete. Tam zamieszkał w tradycyjnej chacie z bambusa i malował dzieła przedstawiające Tahiti.
Gauguin napisał dziennik z podróży (opublikowany w 1901 roku) zatytułowany Noa Noa. Zawierał komentarz do obrazów oraz opis jego przeżyć na Tahiti. Współcześni krytycy sugerują, iż fragmenty książki są zmyślone, a nawet zarzucają mu plagiat.
P.S. Dowiedz się czy Gauguin w trakcie podróży na Tahiti w 1890 roku był geniuszem poszukującym raju, czy może zarozumiałym turystą seksualnym?