Jezuici na dworze Akbara by Nar Singh - 1603-1605 Jezuici na dworze Akbara by Nar Singh - 1603-1605

Jezuici na dworze Akbara

książkowa ilustracja z Akbarnamy; miniatury mogolskie •
  • Nar Singh - 17th century Nar Singh 1603-1605

Jeśli szukasz kalendarzy na nowy rok, proponujemy kalendarze ścienne i biurkowe DailyArt 2020, które znaleźć możesz w naszym sklepie internetowym :)

Pomimo że nie potrafił czytać i pisać, mogolski cesarz Akbar był człowiekiem ciekawym, któremu ogromną przyjemność sprawiał rozwój artystyczny i intelektualny. Był zafascynowany religią i wybudował Ibadat Khana (miejsce kultu) w Fatehpur Sikri, aby prowadzić dyskusje teologiczne. Zapraszał liderów i uczonych różnych wiar, aby rozmawiać o ich nauczaniach. Dowiedział się o pochodzeniu i praktykach islamu, hinduizmu, zaratusztrianizmu, chrześcijaństwa i innych religii, a także brał udział w ich świętach. Pod patronatem Akbara założono szkoły zarówno dla hindusów, jak i muzułmanów, zbudowano kościoły, na język perski przetłumaczono cztery Ewangelie Nowego Testamentu i rozmaite teksty sanskryckie, a ludzi zniechęcano do rzezi bydła, aby zachować szacunek do uczuć hinduskich.

Dekret o nieomylności z 1579 roku uznał Akbara za mudżtahida, najwyższego i ostatecznego interpretatora prawa religijnego. Zastąpiło to autorytet mułłów i duchownych islamskich, a wielu potępiło to jako herezję. Wkrótce potem Akbar ustanowił swoją własną religię, znaną jako Din-e-Ilahi („wiara boska”), która łączyła elementy hinduizmu i islamu. Celem Din-e-Ilahi było zjednoczenie jego zróżnicowanej religijnie ludności, chociaż nie nakłoniła ona wielu osób do nawrócenia się, nie przetrwała też śmierci Akbara w 1605 roku.

Dzieło to jest ilustracją z Akbarnamy, biografii Akbara, której autorem jest jeden z jego cenionych dworzan, Abu'l-Fazl ibn Mubarak. Za jego stworzenie odpowiada Nar Singh, hinduski malarz nadworny zatrudniony przez Akbara, który stworzył wiele podobnych obrazów rodzajowych w charakterystycznym stylu mogolskim. Przedstawia ono włoskiego misjonarza jezuickiego, Rodolfa Acquavivę i jego tłumacza perskiego, Francisca Henriquesa w Ibadat Khana w Fatehpur Sikri. Uznaje się, że Acquaviva błędnie zinterpretował ciekawość i entuzjazm Akbara przy jego nauczaniach jako dążenie do przejścia na katolicyzm.

- Maya Tola

P.S. Możesz przeczytać więcej o artystycznym patronacie Akbara Wielkiego tutaj!