Henri Rousseau
Stary Junier sprzedawał warzywa, które codziennie rano kupował na lokalnym, paryskim targu. Od wielu lat był przyjacielem artysty; jego żona zwykła gotować dla Rousseau. Jako że malarz był mu winien trochę pieniędzy, a pan Junier dopiero co kupił konia, z którego był bardzo dumny, uzgodniono, że Rousseau przedstawi go na obrazie.
Rousseau pracował na podstawie fotografii. Wprowadził jednak kilka istotnych zmian, które ujawniają jego proces twórczy. Pominął drzewo na bulwarze oraz bawił się wielkością i pozycją trzech psów, które mają funkcję wizualną. Gruby, czarny pies nadaje wozowi głębi. Wiemy, że kiedy Max Weber (słynny i ważny niemiecki socjolog, historyk, prawnik i ekonom polityczny) powiedział Rousseau, że czarny pies jest za duży w odniesieniu do ogólnej skali dzieła, artysta odparł, że jego obraz tego wymagał. Z drugiej strony, miniaturowy pies, truchtający przed wozem, nadaje klaczy monumentalności. Stoi ona raczej z zaciekawieniem na czubkach kopyt, uwydatniając w ten sposób cienie rzucone na ziemię. Klacz ta, jak tancerka stojąca na pointach, wygląda na niemal zawieszoną w przestrzeni. Rousseau bardzo lubił tego typu paradoksy, które sprawiają, że niektóre postacie unoszą się w czysto obrazowej przestrzeni.
P.S. Kochamy Rousseau, a najbardziej jego fantastyczne dżungle! Możecie je zobaczyć tutaj. <3