Claude Monet
Okres pomiędzy latem 1914 roku a śmiercią Moneta w 1926 roku był czasem nadzwyczajnej aktywności w karierze artysty. Choć uważa się, że z frustracji zniszczył wiele płócien - depcząc je, tnąc nożem lub paląc - to jednak z tych lat pozostało około 200 obrazów, głównie wielkoformatowych. Większość z nich nawiązuje do wspaniałego cyklu dzieł przedstawiających nenufary.
Lilie wodne, które prezentujemy dzisiaj są ogromne. Obrazy te powstawały na świeżym powietrzu, a Monetowi udawało się rozstawiać płótna z pomocą ogrodników. Fotografia wykonana latem 1915 roku ukazuje Moneta nad stawem, siedzącego na wysokim stołku i ocienionego olbrzymią parasolką, pracującego nad jednym z tych płócien.
Na dzisiejszym obrazie świeże, spontaniczne pociągnięcia pędzla oraz szczegółowość obserwacji, w tym niezwykłe, niemal natarczywe cechy kompozycji, sugerują, że całość została przynajmniej zaczęta w plenerze. Monet rozpoczął malowanie od wyznaczenia wertykalną płaszczyzną niebieskiej farby łuku, jakim biegł brzeg u jego stóp. Pierwotnie ten łuk prawdopodobnie przedstawiał cień na wodzie rzucany przez japoński mostek lub brzeg, ale finalnie został zamalowany rwanymi pociągnięciami zielonej i żółtej farby, która tworzy trawiaste nadbrzeże. Jest to niespotykanie wyraźny i konkretny element pierwszego planu, pojawiający się w studiach Moneta znad stawu. Częściej oprawę akwenu, nieprzerywającą powierzchni wody, stanowią ciemne odbicia drzew zwieszających się nad taflą lub zarysy irysów i agapantów.
Jeżeli chcielibyście dowiedzieć się więcej o super interesujących i abstrakcyjnych ostatnich latach życia Moneta, sprawdźcie, proszę, nasz Mega Kurs Impresjonizmu : )
P.S. Tu zyskacie wgląd w to, jak wyglądał świat widziany oczami Claude’a Moneta.