Rosa Bonheur
Ta scena datowana na 1849 rok przedstawia pierwszą orkę lub też użyźnianie, które wykonywało się wczesną jesienią, aby rozbić powierzchnię gleby i spulchnić ją przed zimą. Urokliwa, pagórkowata okolica, pełna zalesionych wzgórz widocznych w oddali, stanowi tło dla dwóch zaprzęgów wołów ciągnących ciężkie pługi. Na pierwszym planie dominuje natomiast świeżo odwrócona gleba.
Uwagę zwraca pierwszy z zaprzęgów z wołami rasy Charolais-Nivernais, których jasna, rudo-biała sierść lśni w zimnym, bladym świetle. Jest to przede wszystkim obraz zwierząt - bohaterami są tu woły, pozostawiające niewiele miejsca dla mężczyzn: pasterz to zaledwie drobna figurka. Jest to hymn ku czci pracy na roli, której podniosłość została wyolbrzymiona, ponieważ w owych porewolucyjnych dniach łatwo było skontrastować ją z zepsuciem miasta. To także hołd dla prowincjonalnych regionów – tutaj jest to Nivernais – z ich rolniczymi tradycjami i wiejskimi krajobrazami.
Z tych powodów to realistyczne dzieło spotkało się z niemal jednogłośnym uznaniem krytyków. Państwo francuskie, które w 1848 roku zamówiło je u Rosy Bonheur dla Musée de Lyon, postanowiło zatrzymać je w Paryżu, w Musée du Luxembourg. Po śmierci artystki, która zyskała majątek i sławę we Francji, Anglii i przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, obraz został umieszczony w Luwrze, a później przeniesiony do Musée d'Orsay.
P.S. Krowy są niesamowitymi modelami, a ten artykuł tylko to potwierdza.
Szukacie kalendarzy na 2022 rok? Koniecznie zobaczcie przedsprzedażych naszych kalendarzy - teraz są one dostępne 25% taniej :)