August Kopisch
Zamieszkały przez stada czarnych bawołów, będący źródłem często nękającej Rzym malarii, bagnisty obszar Pól Pontyjskich rozciągał się kiedyś na południowy wschód od Wiecznego Miasta, po obu stronach Via Appia. Po tym, jak starożytny system osuszający kompletnie się rozpadł, bagna nie były osuszane aż do XX wieku. Kopisch tak opisał ten obraz swojemu patronowi: „[P]atrzymy ponad pontyjskimi mokradłami w kierunku Morza Tyrreńskiego, w którym właśnie ma zatonąć słoneczny dysk. Szkarłatne niebo spowodowane sirocco odbija się w wodach zalewu, przez które rzeka Nymphaeus spływa do morza. W tle, po lewej, cypel Monte Circello wznosi się ponad zarośniętymi trzciną równinami, dalej majaczy dawna wyspa Kirke, a jeszcze dalej jedna z Wysp Poncjańskich. Na prawo od rzeki widać rozpadający się akwedukt z czasów cezarów, a na pierwszym planie znajdują się ruiny na wpół rzymskiego, na wpół średniowiecznego zamku z okrągłą wieżą. Sztafażem jest stado dzikich bawołów, przeprawiających się z jednego brzegu na drugi”.
Widok z góry, skierowany w dal, ogranicza pierwszy plan. Skupienie Kopischa na skrajnych efektach światła kolorowego zostało z pewnością wzmocnione przez jego ponowne odkrycie (wraz z Ernstem Friesem) Lazurowej Groty na Capri (którą już wcześniej prezentowaliśmy w DailyArt - sprawdźcie w naszym Archiwum). Tutaj w widoczny sposób światło - będące zjawiskiem pierwotnym, jak i feerią barw - zdaje się ujawniać moc sił natury dużo bardziej niż obecność boskości.
Temat zawarty na tym obrazie przez dekady był ulubionym motywem niemieckich malarzy romantycznych, takich jak Caspar David Friedrich (zobaczcie jego najsłynniejsze prace).
Dzisiejsze dzieło prezentujemy dzięki Starej Galerii Narodowej w Berlinie.
Drodzy użytkownicy DailyArt, prosimy o Waszą pomoc - chcielibyśmy rozwinąć zupełnie nową wersję aplikacji DailyArt. Zobaczcie proszę, jak możecie nam pomóc!