Nr 57, teren chramu Kameido Tenjin

Hiroshige był ostatnim głównym mistrzem szkoły ukiyo-e ("obrazy przepływającego świata”). Przez całe życie mieszkał w mieście Edo (obecnie Tokio). W 1831 r., pod wpływem twórczości Hokusaia, którego Trzydzieści sześć widoków góry Fuji z 1823 r. wprowadziło komercyjny druk krajobrazowy do masowej świadomości, Hiroshige rozpoczął pierwszą z serii lirycznych, dramatycznych grafik krajobrazowych, które zawierały ilustracje słynnych miejsc (meisho). Przywoływały one sezonowe nastroje związane, zgodnie z tradycją literacką i artystyczną, z różnymi miejscami w okresie Edo (1600-1868).

Prezentowany tutaj chram Kameido Tenjin (Kameido Tenjin-sha) jest częścią serii Sto słynnych widoków Edo. Składa się ona ze 119 drzeworytów krajobrazowych i rodzajowych z połowy XIX wieku. Jest to ambitna seria pojedynczych arkuszy, która ukazuje artystyczną wizję i kunszt oraz uosabia pomysłowość kolorowego drzeworytu ukiyo-e i współgrające talenty projektanta, rzeźbiarza, drukarza i wydawcy.

Chram Kameido został przeniesiony na wschodni brzeg rzeki Sumida na obrzeżach miasta w latach sześćdziesiątych XVII wieku, kiedy Edo zostało odbudowane po straszliwym pożarze. Japońskie kolorowe drzeworyty, takie jak ta scena, ze szczegółowym zbliżeniem na fioletowe kwiaty wisterii (glicynii) opadające wdzięcznie wzdłuż słupa z łukowatym mostem za nim, zainspirowały Claude'a Moneta do namalowania jego ogrodu lilii wodnych w Giverny.

Spragnieni kolejnych japońskich dzieł sztuki? Sprawdźcie nasz zestaw 50 japońskich pocztówek oraz nasze kalendarze biurkowe i ścienne DailyArt na 2024 r. (które są teraz w przedsprzedaży o 25% taniej) tutaj!

P.S. Czy wiedzieliście, że prace Hiroshige zainspirowały między innymi Vincenta van Gogha? Zachęcamy do przeczytania o jego Moście w deszczu.