Latarnia w Honfleur

W 1886 roku Seurat wystawił dzieła podobne do tego prezentowanego dziś na ósmej i ostatniej wystawie impresjonistów, stając się przy tym czołowym modernistą. Bazując na nowych teoriach dotyczących właściwości optycznych światła i koloru, Seurat stworzył technikę znaną dziś jako pointylizm lub dywizjonizm, uznawaną za bardziej naukową formę impresjonizmu. Artysta nakładał na płótno drobniutkie plamki czystego pigmentu w odcieniach, które nawiązywały do koloru światła w danym miejscu, podkreślały barwy cienia oraz odbijały kolory z sąsiadujących obszarów. Dla widza stojącego w lekkim oddaleniu od płótna te wszystkie barwy zaczynają łączyć się ze sobą. Wymagająca wielkiej precyzji technika, mniej przypadkowa niż impresjonizm, pozwalała Seuratowi na większą skrupulatność w tworzeniu iluzji optycznych przy jednoczesnym zachowaniu świeżych, naturalnych cech twórczości impresjonistów, które tak sobie cenił.

Po intensywnym okresie spędzonym w studiu, kiedy to powstało kontrowersyjne dzieło Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte, również zaprezentowane na wystawie w 1886 roku, Seurat spędził lato w Honfleur, nadmorskim kurorcie niedaleko Hawru. Odpoczywał, malując miejscowe widoki, takie jak schronisko czy latarnia morska, którą możemy podziwiać dziś na obrazie Latarnia w Honfleur. Równoważąc ciepłe odcienie piaszczystej plaży i latarni chłodnymi błękitami nieba i wody, a także budując solidną kompozycję wokół poziomych linii portu i pionowej osi wyznaczonej przez latarnię, Seurat stworzył dzieło tchnące niezmąconym spokojem.

P.S. Seurat zmarł młodo, ale jego przyjaciel, Paul Signac, kontynuował jego dzieło. Jeśli chcielibyście dowiedzieć się czegoś więcej o pointylizmie i zmianach, jakie zachodziły w tym ruchu, przejrzyjcie nasz kurs internetowy Postimpresjonizm 101.  :)

P.P.S. Lato tuż-tuż! Wprowadźcie się w letni nastrój tymi niesamowitymi pointylistycznymi pejzażami!