Tyrol

Franz Marc udał się do Południowego Tyrolu wiosną 1913 roku. Wkrótce potem namalował dwa alegoryczne pejzaże: Nieszczęsna kraina Tyrolu i Tyrol. Tytuł pierwszego z nich wyraża to, co przedstawia również nasz obraz. W dziwnym kontraście do krystalicznego górskiego świata w promiennych kolorach, sam Tyrol jawi się jako opuszczona, martwa kraina. Groźba śmierci jest szczególnie wyraźna w ściętym czarnym drzewie, które wbija się w obraz z lewej strony pod kątem niczym kosa.

Niezadowolony z naturalizmu obrazu, Marc wycofał go z Pierwszego Niemieckiego Salonu Jesiennego w Berlinie w 1913 roku i przerobił. Podczas gdy słońce nadal znajdowało się w centrum pierwszej wersji, Marc przedstawił teraz Maryję jako apokaliptyczną kobietę na półksiężycu w centrum obrazu. Łączy to wydarzenia naturalne, bitwę między światłem wschodzącego słońca a cieniem poprzedniej nocy, z chrześcijańskimi wydarzeniami zbawienia i sytuacją w Europie w przededniu I wojny światowej.

W dziele Marca, Dziewica Miłosierdzia w tyrolskich górach zagrożona śmiercią jest symbolem zwycięskiej wiary w moc ducha nad materią. Fasetowanie koloru i formy, które sprawia, że Alpy wyglądają jak świecące kryształy skalne, pokazuje zaangażowanie Marca w futuryzm, a jeszcze bardziej w widmowy orfizm Roberta Delaunaya. Wieże Eiffla Delaunaya dynamicznie wznoszące się ku niebu i jego pryzmatyczne obrazy okien w oczywisty sposób wpłynęły na Tyrol Marca. Racjonalnie uporządkowana struktura kolorów Delaunaya, pomyślana jako hymn na cześć kosmopolitycznego Paryża, została jednak przekształcona przez Marca w mistyczny świat marzeń, stając się przypowieścią o stworzeniu świata i nadziei na jego odnowienie.

Dzisiejsze zaskakujące dzieło prezentujemy dzięki Bayerische Staatsgemäldesammlungen - Sammlung Moderne Kunst (Kolekcja Sztuki Nowoczesnej) w Monachium :)

P.S. Jeśli lubicie takie zaskakujące dzieła, sprawdźcie nasze kalendarze DailyArt na 2025 rok, które są pełne pięknych arcydzieł i historii o nich.

P.P.S. Obrazy Roberta Delaunaya przedstawiające wieżę Eiffla to jedne z najbardziej fascynujących pejzaży miejskich z początku XX wieku. Są tak dynamiczne, jakby sama wieża była żywa.