Portret Josette Gris

Kubizm jest często postrzegany jako ruch całkowicie abstrakcyjny i przeciwieństwo sztuki tradycyjnej. Nie jest to prawda – Picasso wiele zaczerpnął od swoich poprzedników, podobnie jak inny hiszpański mistrz abstrakcji, Juan Gris.

Ten olejny portret żony artysty, Josette Gris, stanowi odbicie kluczowego momentu w rozwoju kubizmu, przejście od radykalnego eksperymentowania do poszukiwania ciągłości z bardziej tradycyjnym malarstwem. Na tę zmianę wpłynęły nastroje polityczne we Francji po I wojnie światowej.

Taki powrót do motywów klasycznych jest szczególnie widoczny w tematach, jakie Gris przedstawiał w swoich dziełach, będących często nawiązaniem lub interpretacją przeszłości. Szczególnie zauważalne jest to po 1916 roku, kiedy zaczął czerpać inspirację z dzieł takich artystów jak Corot czy Cézanne. Choć jest raczej mało prawdopodobne, aby Gris upozował Josette na wzór postaci z obrazów Corota, to jej postawa przypomina tę samą codzienną prostotę, jaką wykorzystywał czasem Picasso. Nowe interpretacje francuskiej tradycji czerpane z martwych natur Chardina, wieśniaczek Corota i pejzaży Cézanne’a, podważają opinię o Grisie jako hiszpańskim malarzu tworzącym pod wpływem artystów złotej ery malarstwa hiszpańskiego (a w taki sposób najczęściej postrzegają go historycy sztuki). Zamiast tego Gris umieszczany jest w kontekście rozwijającej się tradycji francuskiej, kształtowanej przez umacnianie się nacjonalizmu w okresie po I wojnie światowej.

P.S. Jeżeli zainteresowała Was ta historia, to z pewnością przypadnie wam do gustu nasz internetowy kurs Wstęp do kubizmu: Picasso, Braque i inni! 

P.P.S. Jesteście fanami kubizmu i Pabla Picassa? Zmierzcie się z naszym quizem Picassa i sprawdźcie, jak wiele wiecie o tym legendarnym artyście!