Portret Elisabeth Lederer

Choć długa, historia ta jest tak interesująca, że musimy o niej napisać. Portret Elisabeth Lederer Gustava Klimta to imponujące i olśniewające dzieło, które odzwierciedla siłę, elegancję i pewność siebie wiedeńskich wyższych sfer z początku XX wieku. Cechy te ukazane są jawnie i subtelnie, na przykład w spokojnym, pewnym siebie wyrazie twarzy portretowanej kobiety oraz w otaczających ją na wpół ukrytych symbolach. Nie jest tak dobrze znany jak inne portrety kobiet Klimta (takie jak Adele Bloch-Bauer) tylko dlatego, że znajduje się w prywatnej kolekcji.

Ten portret nie tylko celebruje wiedeńską elitę kulturalną i handlową, ale także służy jako niezamierzone epitafium świata, który wkrótce zniknie. Portret podkreśla również ogromną potęgę rodziny Lederer. Rodzina ta była drugą najbogatszą w Wiedniu po Rothschildach. Jeśli przyjrzeć się bliżej szacie portretowanej postaci, można zauważyć dwa jasnoniebieskie smoki wyłaniające się ze spienionych fal. Symbole te wskazują, że Elisabeth ma na sobie cesarski płaszcz. Podczas gdy Klimt często wykorzystywał motywy orientalne w swojej twórczości, jest to jedyny portret z ikonografią cesarską, podkreślający znaczenie Elisabeth i jej rodziny.

W przypadku portretu Elisabeth kontekst historyczny otaczający dzieło oferuje nowe spojrzenie na Klimta i jego bohaterów, kontrastując z początkowym tonem obrazu. Tragiczną ironią losu jest to, że dzieło pełne życia, światła i optymizmu przedstawia młodą kobietę, której życie w ciągu 15 lat przybierze druzgocący obrót. Po śmierci ojca w 1936 roku i nazistowskiej aneksji Austrii w 1938 roku, niegdyś pełne uroku życie Elisabeth pogrążyło się w tragedii. W 1939 r. naziści splądrowali kolekcję sztuki Lederer, pozostawiając jedynie rodzinne portrety, które uznano za „zbyt żydowskie”, by je ukraść. Elisabeth, która przeszła na protestantyzm po ślubie z Wolfgangiem von Bachofen-Echt w 1921 roku, stała się ponownie Żydówką po rozwodzie w 1934 roku. Elisabeth została sama w Wiedniu: jej mąż rozwiódł się z nią, jej jedyne dziecko zmarło, a matka uciekła do Budapesztu.

W obliczu prawdopodobnych prześladowań Elisabeth rozpowszechniła historię, że Klimt, nieżydowski artysta, który zmarł w 1918 roku, był jej biologicznym ojcem. Chociaż twierdzenie to jest dziś powszechnie odrzucane, niektóre aspekty - reputacja Klimta jako flirciarza, jego obsesyjne oddanie się malowaniu Elisabeth i pozycja samej Elisabeth jako rzeźbiarki - uwiarygodniały tę historię. Jej matka, Szerena, podpisała nawet oświadczenie potwierdzające ojcostwo Klimta, aby uratować córkę. Strategia zadziałała: Elisabeth otrzymała od nazistowskiego reżimu dokument uznający ją za potomkinię Klimta, a dzięki pomocy byłego szwagra, który był wysokim rangą nazistowskim urzędnikiem, mogła żyć bez szwanku w Wiedniu aż do śmierci w 1944 roku.

P.S. Święta Bożego Narodzenia są tuż za rogiem, czy jesteście gotowi z prezentami świątecznymi? Jeśli nie, zapraszamy do zapoznania się z naszymi pięknymi produktami artystycznymi w sklepie DailyArt. Znajdziecie tam coś specjalnego dla fanów Klimta :)

P.P.S. Gustav Klimt namalował w swojej karierze wiele kultowych portretów. Znany ze swojego charakterystycznego stylu, na początku swojej kariery tworzył również bardzo tradycyjne dzieła. Odkryjcie nieznane portrety Klimta, o których nigdy byście nie pomyśleli, że były jego autorstwa!