Judyta z głową Holofernesa

Lavinia Fontana, jedna z najważniejszych postaci w późnym malarstwie manierystycznym w Europie, była pierwszą kobietą, której zawodowego sukcesu nie wspierała przynależność do kręgów dworskich lub życie klasztorne. Jako pierwsza kobieta prowadziła własną pracownię, malowała obrazy na ołtarze w publicznych kościołach i kobiece akty oraz łączyła kwitnącą karierę z rolami żony i matki.

Olejny obraz, który prezentujemy dzisiaj, podpisany został „LAVINIA FONTANA DE ZAPPIS FECE 1600”. Stanowi on świadectwo artystycznej dojrzałości, przedstawiając nocną scenę biblijną, wykorzystując przy tym mistrzowskie efekty humanistyczne i szczegółową analizę w stylu malarstwa niderlandzkiego. Obraz ten jest jednym z trzech stworzonych przez Fontanę wizerunków Judyty, młodej wdowy opisanej w Starym Testamencie i apokryfach, która uratowała swoje miasto, Betulię, poprzez zabicie dowodzącego atakiem asyryjskiego generała. Fontana sama zapozowała do przedstawienia Judyty, symbolizującej pobożną i odważną wdowę, która uwodzi i zabija tyrana, aby wyzwolić swój lud - alegorię kobiecej cnoty, która była wysoko ceniona w czasach kontrreformacji. Judyta była wówczas jednym z najczęściej przedstawianych tematów w dekoracji pałaców szlacheckich.

Z tą historią kontynuujemy nasze obchody Miesiąca Historii Kobiet. 

P.S. Przeczytajcie więcej o zaskakującej historii Lavinii Fontany: malarki papieży, aktów i wysoko urodzonych kobiet!