Poranek na Łabie

Pomimo niewielkich rozmiarów Poranek na Łabie jest powszechnie uznawany za absolutne arcydzieło Carla Gustava Carusa, niemieckiego przyrodnika i malarza, który był uczniem Caspara Davida Friedricha i przyjacielem pisarza Johanna Wolfganga Goethego. Kompozycja opiera się na powracającym w jego twórczości motywie okna, zaczerpniętym od przyjaciela i mentora artysty, Caspara Davida Friedricha. Samotna postać widziana od tyłu spogląda z ciemności wnętrza łodzi ku skąpanemu w świetle słońca lądowi, budząc przy tym wrażenie tęsknoty i kontemplacji.

Carus umieścił widza w dolnej części gondoli sunącej po Łabie i kierującej się w kierunku odległego, mgliście zarysowanego Drezna. Odmalowane z architektoniczną precyzją miasto służy jako dosłowny cel podróży i symboliczne przedstawienie romantycznego ideału tego, co nieosiągalne, miejsca idealnego. Przemyślnie wybrane kadrowanie podkreśla intymny charakter chwili, a jednocześnie znaczenie miasta.

Carus wykorzystał tu dramatyczne kontrasty światła i cienia, zestawiając ciemny kadłub łodzi ze świetlistym naturalnym krajobrazem, aby przyjrzeć się efektom, jakie będą miały na odbiór całości. Jako romantyczny malarz, lekarz i filozof natury, artysta podchodził do swojej sztuki w sposób holistyczny, z naukowym zainteresowaniem zjawiskami naturalnymi. Tu odwołał się do odwiecznej metafory podróży łodzią, wykorzystując ją do odzwierciedlenia relacji pomiędzy ludzkością a resztą świata.

Spokojnej soboty!

P.S. Po więcej morskich inspiracji zajrzyjcie do naszego zestawu 50 pocztówek z widokami morza, statków i plaż!

P.P.S. Rzeki inspirowały zastępy artystów przez stulecia. Wybierzcie się z nami w podróż po rzekach z historii sztuki!