Urodzony w 1800 roku Piotr Michałowski należał do pierwszego pokolenia polskich romantyków, ukształtowanych w młodości przez burzliwe wydarzenia wojen napoleońskich. Doświadczenia te dały im ulotny smak wolności i zaszczepiły głęboki podziw dla Napoleona, który symbolizował nadzieję na niepodległą Polskę. Z czasem kampanie napoleońskie stały się głównym tematem w twórczości Michałowskiego, odzwierciedlając zarówno osobistą fascynację, jak i sentyment narodowy.
Obraz przedstawia Napoleona na niespokojnym białym koniu, ubranego w zielony mundur pułkownika strzelców konnych, z czarnym tricornem na głowie i charakterystycznym szarym płaszczem zarzuconym na ramiona. Ideologiczne podłoże dzieła wzmacnia napoleońską legendę, podkreślając cześć, jaką darzyli go żołnierze. Wzrok cesarza skierowany jest w dół i w lewo - w przestrzeń, gdzie w innych wersjach kompozycji stoją grenadierzy, którzy przyglądają mu się z podziwem.
Paleta Michałowskiego zbudowana jest na stonowanych odcieniach nieco szarych ochr i chłodnych błękitów, z dominującym, ale bardzo zniuansowanym użyciem bieli. Subtelne akcenty kolorystyczne ożywiają kompozycję, a delikatne mieszanie tonów i migotliwa gra światła i cienia dodają obrazowi dynamiki.