René Magritte
İki hafta önce "Sanat Üzerine Düşünceler Çarşambası"nda Nietzsche'nin sanata romantik yaklaşımında kalmış, bir sanat eserinin sanatçının ruhundan gelmesi gerektiğini, gerçekten yaratıcının kişiliğinden çıkan bir şey olduğunun öne sürüldüğünden bahsetmiştik. Çok sık benimsenen bu bakış açısı sanatçıyı kendi hislerinin mağduru addetmektedir, sanat ise bu hislerden yaralanmaktadır. Magritte'nin tablosunda resmedilen kitap Poe'ya ait "Nantucketli Arthur Gordom Pym'in Öyküsü"dür. Roman, Poe tarafından benimsenen bu romantik felsefeye hem de bir kişinin gerçek tabiatına cahil kalmasına yapılmış bir övgüdür. Bu gizemli kitapta Arthur Pym, zorlu deniz yolculuğu koşulları nedeniyle kendisinin keşfetmediği taraflarıyla uğraşmak zorundadır. Bu, sanatın yalnızca kişinin duygularından yararlanılarak oluşturulmasının ne kadar sorunlu olduğunu göstermektedir. Kişinin kendisine karşı hissedebileceği yabancılaşma duygusu bir sanat eserinin kaynağını bulmayı karmaşıklaştırmaktadır, tıpkı bu resmin hissettirdiği gibi, "aynadaki yüzü" görememek ve sadece aynada yansıtılan yarım kitap. Üstelik ızdırabı tasvir eden bir başyapıtı oluşturmak için geçen uzun zaman boyunca, ilk taslaktan en son detaylara kadar, aynı duyguları sürdürmeyi hayal edin. 20. yy.nin en önemli edebi figürlerinden biri olan Portekizli şair ve yazar Fernando Pessoa'nın bir zamanlar yazdığı gibi "Numaracı biridir şair \ Öyle ustaca numara yapar ki \ Gerçekten acı çekerken bile \ Rol yapıyormuş gibi görünür."
Artur Deus Dionisio
Bu arada bugün Artur'un doğum günü :) Parabéns! :)